Ta strona wymaga Adobe Flash Player i przeglšdarki z włšczonš obsługš JavaScript.

Wirtualne wycieczki

Kłodzko - Klasztor i kościół oo. Franciszkanów

Wzmianki o pierwszym kościele franciszkanów pochodzą z roku 1257, kiedy to ustanowiony został czterdziestodniowy odpust dla odwiedzających kaplicę franciszkanów w dniach św. Klary i św. Franciszka. Musiał zatem już wtedy istnieć zaczątek budowy jakiegoś kościoła, zwłaszcza, że franciszkanie posiadali na podstawie nadania przez Ottokara II z 1270 roku znaczne włości na wyspie Piasek. W 1350 roku, w późniejszym dokumencie odpustowym jest już mowa o kościele Najświętszej Marii Panny i św. Franciszka. W okresie wojen husyckich franciszkanie przenieśli się jednak bliżej murów obronnych, w okolice ulicy Niskiej, gdzie w latach 1431-1432 zbudowali kościół św. Anny. Kościół i zaczątki klasztoru na wyspie Piasek spłonęły w roku 1463, a dzieła zniszczenia dopełniła powódź w roku 1475. Na początku XVi wieku zgromadzenie franciszkanów przestało istnieć, a pozostałości po kościele wykorzystano jako kaplicę na utworzonym w 1542 roku cmentarzu.

W 1604 roku z Pragi przybyło do Kłodzka dwóch franciszkanów, którym udało się odzyskać pierwotne mienie klasztorne - według niektórych przekazów udało im się do roku 1612 odbudować klasztor i kościół "z jedną wieżą". Na skutek nieprzychylnych nastrojów dla katolików, mienie zostało jednak franciszkanom skonfiskowane, a Rada Miejska utworzyła w istniejących budynkach drukarnię oraz szkołę niemiecko-ewangelicką.

Ostatecznie mienie zwrócono franiszkanom w 1622 roku, a w 1628 roku rozpoczęli oni budowę obecnego kościoła, którą ukończono w stanie surowym w roku 1631. Wnętrze wykończono jednak dopiero w roku 1697. Budowa klasztoru w obecnym kształcie trwała od 1678 do 1731 roku, a wnętrza ostatecznie wykończono w roku 1744. W międzyczasie, ok. roku 1711 miała miejsce przebudowa kościoła.

W 1783 roku kościół i klasztor zalała kolejna powódź, która mocno naruszyła mury i fundamenty budynków. Remont ich nie został jednak przeprowadzony z powodu znacznych kosztów.

Na podstawie dekretu o sekularyzacji w 1810 roku franciszkanów usunięto, a budynki przez okres blisko 10 lat stały pustką. Nie mogąc znaleźć nabywców, rząd pruski zdecydował się na utworzenie w klasztorze szpitala wojskowego, kościół przemianowano zaś na katolicką świątynię garnizonową. W tym też czasie zniszczona została część wystroju wnętrz.

Budynek kościoła jest prostą trójnawową bazyliką o długości około 30 metrów. Nawa głowna przekryta jest sklepieniem kolebkowym, a po jej obu stronach umieszczone są po cztery ośmioboczne kaplice ze sklepieniem żagielkowym, tworzące nawy boczne. Po obu stronach portalu wejściowego umieszczone są dwie jednakowej wysokości trzykondygnacyjne wieże zwieńczone baniastymi kopułami.

Klasztor jest bardzo obszernym budynkiem na planie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem. Północna ściana przylega do budynku kościoła wystając przed jego front - dzięki temu uzyskano dziedziniec łączący wejścia do kościoła i klasztoru. Wschodni i zachodni trakt klasztoru przedłużone są poza obrys budynku - oba są ponadto zwieńczone na końcach cylindrycznymi wieżyczkami.

Wnętrza klasztoru zostały mocno zdewastowane podczas istnienia pruskiego szpitala - zachował się jedynie wystrój refektarza. Jest to ogromna sala o wymiarach 10 na 18 metrów przekryta spłaszczonym sklepieniem nieckowym. Pośrodku sklepienia umieszczony jest owalny obraz przedstawiający Trójcę Świętą i postacie św. Franciszka oraz innych świętych, męczenników i ojców Kościoła. Łączenie sklepienia ze ścianami ozdobione jest rokokowym fryzem z płaskorzeźbami dzieci.

Cały zespół klasztorny otoczony jest ceglanym murem z dwoma współczenymi bramami.

źródło: www.dawneklodzko.pl, oprac.: Tomasz Żabskiwirtualne wycieczki - Klasztor i kościół oo. Franciszkanów