Wirtualne wycieczki

Kołbacz - Klasztor cystersów w Kołbaczu

Nazwa Kołbacz wywodzi się od słowa "kołbas" - kaszubskiego i łużyckiego rzeczownika: kiełbasa. Najbardziej prawdopodobna wersja jest taka, że miejscowość ta postawiona została na palach. Słowiańscy osadnicy lokowali się na terenach wolnych od lasów przy rzekach, jeziorach, czy innych akwenach wodnych, przeważnie na terenach nizinnych. Dawało to możliwość połowu ryb, które obok mięsa były podstawą wyżywienia. Osadnicy wybierali ziemie żyzne, dlatego też w rejonie Pyrzyc, czy jeziora Miedwie i rzeki Płonia osadnictwo było duże.

W 1173 roku przedstawiciel rodu, książę Warcisław II sprowadził tu z Duńskiego Esromu zakon cystersów. Klasztor założono na nisko położonej wyspowatej kępie,wśród bagien nad rzeką Płonią. Nowy klasztor miał otrzymać nazwę Mera Vallis, co znaczy "Czysta Dolina". Jednak dawne powiązania z grodem słowiańskim Kołbaczem były tak silne, że nazwa nie przyjęła się i w dalszym ciągu pozostała słowiańska-Kołbacz.

Mnisi którzy jako pierwsi przybyli do Kołbacza od razu przystąpili do zakładania klasztoru. Wstępne formalności zostały szybko załatwione i już w lutym 1174 r. Fundacja uzyskała prawne potwierdzenie. W Kołbaczu zamieszkało 12 mnichów ze swoim przełożonym Reinholdem oraz tyle samo braci świeckich tzw. Konwersów, którzy tworzyli zgromadzenie podległe całkowicie władzy opata.

Klasztor zbudowany został po 1174 r. Kołbacz jest jedyną miejscowością na terenie Pomorza, do której cystersi przybyli z Danii, a nie poprzez kraje niemieckie. Klasztorem macierzystym Kołbacza jest miejscowość Estrom. Duńskie wpływy widoczne są nawet w charakterystycznej technice murarskiej- cegły układane są tu "w jodełkę". Pierwotna bryła kościoła była budowlą późnoromańską, z tego czasu zachowała się tylko jedna nawa. Wspaniale natomiast prezentuje się zachodnia fasada świątyni z najpiękniejszą w Polsce rozetą, czyli wielkim okrągłym oknem.