Ta strona wymaga Adobe Flash Player i przeglądarki z włączoną obsługą JavaScript.

Wirtualne wycieczki

Gliwice - Willa Caro

Mieszkalno-reprezentacyjna willa miejska usytuowana w centrum Gliwic przy ul.Dolnych Wałów, została wybudowana w latach 1882-1885 na zamówienie ¶l±skiego przemysłowca Oscara Caro.

Ten jednopiętrowy budynek, wzniesiony na planie nieregularnym, powstał na granicy starówki, jako dziewiętnastowieczna wersja renesansowej architektury willowej.

Autor projektu willi jest nieznany, przypuszcza się jednak, że pochodził z Berlina lub Wrocławia. Realizacj± projektu zajmowały się m.in. berlińskie firmy budowlane, stolarskie i pozłotnicze. W 1924 r. dokonano przebudowy: dobudowano drugie piętro, pokryto budynek nowym dachem, założono stropy żelbetowe i zmieniono czę¶ciowo wnętrza.

W 1934 r. dawn± willę Oscara Caro otrzymało powstałe w 1905 r. gliwickie Muzeum Górno¶l±skie. Od 1945 r. do dnia dzisiejszego willa pozostaje siedzib± Muzeum w Gliwicach.

Kapitalny remont, przeprowadzony w latach 1991 - 2000, przywrócił walory temu cennemu dla Gliwic i Górnego ¦l±ska dziewiętnastowiecznemu zabytkowi architektury. W¶ród nielicznych już na Górnym ¦l±sku miejskich rezydencji mieszkalnych przemysłowców, willa Oscara Caro należy do unikatowych przykładów obiektów z niemal całkowicie zachowanym eklektycznym wystrojem wnętrz. Podczas remontu, konserwacji poddano bogate neorenesansowe, neobarokowe i klasycyzuj±ce stropy, boazerie, parkiety, stolarkę drzwiow± i okienn±.

W willi znajduje się stała wystawa muzealna, obrazuj±ca dziewiętnastowieczne wnętrza mieszkalne miejskich siedzib przemysłowców, która powstała w celu zaprezentowania oryginalnego wystroju oraz elementów wyposażenia z XIX w.

Na parterze, który ma charakterze reprezentacyjny, zobaczyć można wystrój i wyposażenie holu, jadalni, dużego i małego salonu, buduaru, "Pokoju Pana Domu"(ilustruj±cego neorenesansowe , fabrykanckie i magnackie wnętrza z końca XIX w., tworzone w oparciu o wzory niemieckie) oraz "Muzeum Pana Domu" .Na pierwszym piętrze znajduj± się pomieszczenia bardziej kameralne "domowe" - sypialnia, buduar i salon rodzinny.

Na dobudowanym, drugim piętrze pozbawionym cech stylowych znajduje się stała wystawa etnograficzna. Czę¶ć willi jest przeznaczona na wystawy czasowe. Jadalnia na parterze oprócz funkcji ekspozycyjnej pełni także użytkow± - odbywaj± się tutaj sesje naukowe, koncerty i konferencje.

Pierwotnie willę otaczał rozległy, eklektyczny ogród z nieregularnymi alejkami i stawem, z budynkami gospodarczymi, stajni± i powozowni±. W latach 1899-1900 dobudowano do głównego obiektu ogród zimowy ( nie zachowany ), w 1911 r. wybudowano od frontu dodatkowe budynki służbowe (zburzone w 1974 r.). Obecnie przywrócono również walory otoczeniu, zrekonstruowano wiernie kamienno - metalowe ogrodzenie, umieszczono współczesn± rzeĽbę -fontannę, autorstwa Krzysztofa Szczepana Nitscha. Ponieważ działka została znacznie okrojona w wyniku rozbudowy miasta w XIX i XX w., a także z powodu wytyczania nowych ulic, zrekonstruowano jedynie niewielki fragment ogrodu od wjazdu i wokół budynku z zachowaniem oryginalnego rysunku alejek.